رویاهایت را پاس کن!

روشن کردن چراغ «امیدواری به آینده» در دانشگاه‌ها؛
رویاهایت را پاس کن!
دوران تحصیل در دانشگاه بخشی از پازل زندگی جوانانی است که تعبیر رویاها و آرزوهای دور و درازشان را در کلاس‌ها، کارگاه‌ها، آزمایشگاه‌ها، کتابخانه‌ها و خوابگاه‌های دانشجویی می‌بینند و برای رسیدن به قله‌های موفقیت، به دنبال میانبر و چاکراه و مسیر فرعی نیستند.
کسانی که برای قبول شدن در یکی از رشته‌های مورد علاقه خود شب‌های طولانی بیداری و بی‌خوابی‌ها کشیده و با کسب رتبه‌های برتر، برای ادامه تحصیل، دوری از خانواده، دوستان و آشنایان را به جان خریده‌اند و راهی دیار دانش شده‌اند. اکنون هم به دور از جاه‌طلبی‌های غیرمعقول و طی کردن یک شبه ره صدساله، در صدد کسب علم و دانش راستین هستند.
امروزه با گسترش فضای مجازی و سرعت در انتشار اخبار و رویدادها و از سویی رواج برخی بی‌عدالتی‌های اجتماعی و اقتصادی شاهد انتشار اخبار پدیده‌های نوظهوری در جامعه در خصوص طی مدارج تحصیل دانشگاهی جعلی هستیم که روح علم و دانش را می‌خراشند و تن کسانی را که سال‌ها با دود چراغ برای توسعه و ترویج علم متحمل زحمات طاقت‌فرسا شدند، در گور می‌لرزانند.
وجود انواع و اقسام آگهی‌ها، پیامک‌ها و پست‌های اعطای مدرک بدون نیاز به حضور در کلاس و امتحان، فروش مقاله و پایان‌نامه، چاپ مقالات ISI ، صندلی‌فروشی در دانشگاه‌ها و …حقیقتاً دل دردمندان حوزه دانش را به درد می‌آورد.

با این وجود هستند دانشجویانی که برای جامه عمل پوشاندن به آرزوهایشان و تعبیر کردن رویاهای دوران کودکی‌شان، مسیر صحیح علم آموزی را پیشه قرار داده و به دنبال کسب علم و بهره‌مندی از تجارب اساتید و استخوان خردکرده‌های دانشگاه ها هستند.
هرچند نتایج تحقیقات مختلف حاکی از آن است که امید به آینده در بین دانشجویان مقاطع تحصیلی مختلف با هم متفاوت است، اما بی‌تردید کسانی که برای آینده خود برنامه و راهبردی تعریف کرده‌اند، فارغ از رشته و شهر محل تحصیل و تبعیض ها و بی‌عدالتی‌ها و … نگاهی مثبت به آینده دارند و مصداق جمله معروف «راهی خواهم یافت» یا «راهی خواهم ساخت» هستند. نسلی که با این نگاه در دانشگاه حضور دارد رو به جلو در حرکت است و با امیدواری رویاهایش را پاس می‌کند و به آینده می‌اندیشد.
چرا که اساساً آدمی به امید زنده است و امید به آینده، یکی از متغیرهای تاثیرگذار بر کیفیت زندگی و شادابی افراد جامعه و به ویژه نسل جوان است و وقتی راهبرد امید به آینده در ارتباط با قشر دانشجو به عنوان آینده‌سازان جامعه مطرح می شود، اهمیت آن دو چندان می‌شود.
امید است روزی همه جویندگان حقیقی علم به همه آرزوها و خواسته‌های قلبی‌شان دست یابند و همزمان نیز شاهد بازگشت علم به جایگاه اصلی‌اش در جامعه باشیم و عده‌ای برای یدک کشیدن القاب دکتر و مهندس، این جایگاه مقدس و معنوی را خدشه‌دار نکنند.
وحید حاج سعیدی