مکران، پایتخت آینده؟ رویایی در کرانه اقیانوس

به گزارش فناورس پرس؛ یادداشت: بهروز حسینی؛ بحث انتقال پایتخت از تهران به منطقه‌ای دیگر، سال‌هاست که در محافل سیاسی و رسانه‌ای ایران مطرح می‌شود. در این میان، نام “مکران” به عنوان گزینه‌ای جدی برای پایتخت جدید، بارها به گوش رسیده است.

این ایده، موافقان و مخالفان سرسختی دارد و هر کدام دلایل خود را برای این انتخاب یا رد آن مطرح می‌کنند.

چرا مکران؟

موافقان انتقال پایتخت به مکران، دلایل متعددی را برای این انتخاب برمی‌شمرند:

• کاهش تمرکز از تهران: تهران، به عنوان پایتخت فعلی، با مشکلاتی نظیر آلودگی هوا، ترافیک سنگین، فرونشست زمین و آسیب‌پذیری در برابر زلزله دست و پنجه نرم می‌کند. انتقال پایتخت می‌تواند به توزیع جمعیت و کاهش این مشکلات کمک کند.
• توسعه منطقه‌ای: مکران، منطقه‌ای با پتانسیل‌های فراوان اقتصادی و جغرافیایی است که تاکنون به اندازه کافی توسعه نیافته است. انتخاب آن به عنوان پایتخت، می‌تواند موتور محرکی برای توسعه این منطقه و ایجاد فرصت‌های شغلی و اقتصادی جدید باشد.
• مزایای ژئوپلیتیکی: قرار گرفتن مکران در سواحل جنوبی کشور، می‌تواند به تقویت حضور ایران در آب‌های بین‌المللی و افزایش امنیت ملی کمک کند.

چالش‌ها و موانع:

با این حال، انتقال پایتخت به مکران، با چالش‌های جدی نیز روبرو است:

• هزینه‌های سرسام‌آور: ساخت زیرساخت‌های لازم برای یک پایتخت جدید، نیازمند سرمایه‌گذاری‌های هنگفت است که می‌تواند بار سنگینی بر دوش اقتصاد کشور بگذارد.
• مشکلات زیست‌محیطی: توسعه مکران باید با رعایت دقیق ملاحظات زیست‌محیطی انجام شود تا از تخریب این منطقه بکر جلوگیری شود.
• مقاومت‌های اجتماعی و سیاسی: انتقال پایتخت، می‌تواند با مقاومت‌هایی از سوی ساکنان تهران و برخی از نهادها روبرو شود.

آیا این رویا دست‌یافتنی است؟

انتقال پایتخت، تصمیمی بزرگ و سرنوشت‌ساز است که نیازمند بررسی دقیق و جامع تمامی جوانب آن است. صرفاً مطرح کردن نام مکران به عنوان پایتخت آینده، کافی نیست.

باید مطالعات کارشناسی دقیقی در مورد امکان‌سنجی این طرح، هزینه‌های آن، پیامدهای اجتماعی و اقتصادی آن و چگونگی اجرای آن انجام شود.

به نظر می‌رسد که در شرایط فعلی، به جای انتقال کامل پایتخت، می‌توان به گزینه‌های دیگری مانند انتقال برخی از وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی به مکران یا ایجاد یک پایتخت اداری جدید در این منطقه فکر کرد.

این رویکرد می‌تواند ضمن کاهش تمرکز از تهران، به توسعه مکران نیز کمک کند.

در نهایت، باید گفت که آینده پایتخت ایران، تصمیمی است که باید با در نظر گرفتن منافع ملی و با مشارکت تمامی ذینفعان گرفته شود. مکران، با تمام پتانسیل‌های خود، می‌تواند بخشی از این آینده باشد، اما نه لزوماً به عنوان پایتخت.